Günlerden bir gün çiçekle su karşılaşır ve arkadaşlıkları başlar ki bu arkadaşlık gel zaman git zaman sonra aşka dönüşür.
İlk kez aşık olan çiçek, etrafa kokular saçar "Sırf senin hatırın için ey su" diye...
Artık su da çiçeğe karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştır. O da aşıktır.
Çiçek, suya "Seni seviyorum" der. Su, "Ben de seni seviyorum" cevabını verir.
Aradan zaman geçer ve çiçek yine "Seni seviyorum" der. Su, yine "Ben de" der. Çiçek, sabırlıdır. Bekler, bekler, bekler...
Günler ve aylar birbirini kovalar ve çiçek acaba "Su beni seviyor mu?" diye düşünmeye başlar.
Artık öyle bir duruma gelir ki, çiçek koku saçamaz etrafa ve son kez suya “Seni seviyorum” der.
Su, pek ilgilenmez çiçekle… Gün gelir çiçek yataklara düşer. Hastalanmıştır artık çiçek. Rengi solmuş, çehresi sararmıştır. Yataklardadır artık çiçek. Su da başında bekler çiçeğin, yardımcı olmak için sevdiğine...
Bellidir ki artık çiçek ölecektir ve son kez zorluklar başını döndürerek çiçek, suya der ki; "Seni ben, gerçekten seviyorum."
Çok hüzünlenir su bu durum karşısında ve son çare olarak bir doktor çağırır.
Doktor "Hastanın durumu ümitsiz artık elimizden bir şey gelmez" der.
Su "Nedir sorun?" diye sorar...
Doktor, şöyle bir bakar suya ve der ki: "Çiçeğin bir hastalığı yok... Bu çiçek sadece susuz kalmış, ölümü onun için" der.
Ve su anlamıştır ki artık sevgiliye sadece "Seni seviyorum" demek yetmemektedir...
Comments