Adı: Tutunamayanlar
Yazar: Oğuz Atay
Tür: Roman
Sayfa Sayısı: 724
"Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok."
Fikri:
Çağımız insanını, çatışmalar yaşayan ve topluma uyum sağlayamayan aydını romanın merkezine koyarak toplumdaki çarpıklıkların tümünü eleştirir.
Özeti:
Genç Mühendis Turgut Özben, yakın arkadaşı Selim Işık’ın kendisini tabancayla vurduğunu gazetelerden öğreniyor. Olaydan çok etkileniyor. İntiharın nedenlerini merak ediyor. Bu amaçla araştırmalar yapar. İlkin, Selim’in arkadaşları Metin ve Esat ile tanışır. Metin ona şunu söyler: Metin’in Zeliha adında bir kızla ilişkisi vardır. Selim, kızın kendisine yakışmadığını söylüyor. Ancak Metin kızı terk edince Selim bu kez ona aşık olur. Metin daha sonra kıza tekrar yaklaşır. Kız bir süre sonra onları terk eder ve bir başkasıyla evlenir.
Esat, Selim hakkında da şunları söylüyor: Selim’i lise öğrencisi iken tanıyor. İlginç, zeki, oyunbaz bir çocuk ve çok kitap okur. Wilde’a hayrandır. Ama Gorki’yi okuduğunda ondan hoşlanmıyor. Esat ile oyunlar düzenliyorlar ve birlikte eğleniyorlar.
Turgut Özben, Selim’in arkadaşlarından Kargı’yı bulur. Süleyman ona Selim’in yazdığı 600 satırlık bir şiir verir. Şiire göre, “Selim Işık duygusal, sabırsız ve olumsuz, hayatında cansız” sanılan bir kişidir. Turgut Özben, Selim ile ilişkisi olan Günseli adında bir kızla tanışır. Günseli, Selim ile toplu bir gezide tanışmıştır. Sorunlu ve asık suratlı sebebi ile onu teselli etmeye çalışıyor. Ancak Selim sorular sorup duruyor buda bir gerginlik ve o gün anlaşamamalarına neden oluyor. Selim onu telefonla arar ve tanışırlar. İlişkileri yavaş yavaş ilerler. Ancak Selim evlenmek istemiyor. Çok şüpheci, geleceğe güveni yok, inançsız, aile düzeninden hoşlanmıyor. Bir süre kendini içmeye veriyor ve bir türlü çevreye uyum sağlayamaz. Sanki bir kafese kapatılmış gibi, Hastalanır. “Hiçbir zaman kötü yaşama korkusuyla yaşamadığını düşünüyor. Günseli’ye mektup gönderdikten sonra intihar ediyor.
Selim, son günlerinde “Tutunamayanlar” üzerine bir ansiklopedi hazırlamaya çalışır. Orada da kendine bir maddeye yer veriyor. Bu yazıda ifade ettiğine göre Selim bir kasabada doğmuştur. Babası memurdur. Gençken ağır bir hastalığı var. Altı yaşında ailesiyle birlikte büyük bir şehre göç eder. Sabri adında bir çocukla arkadaş olur. Okula gider. Uzun olduğu için arka sırada oturuyor. Sınıfta çok konuşuyor. Sonra kızlarla dolaşmaya başlar. O sırada Dünya Savaşı patlak verir. Askerliğini yaparken Kargı ile tanışır. Askerlik hizmeti bittiğinde ise üstü açık kalır. Kimse ona bakmayacak. Kendi kabuğunun içine çekilir.
Turgut Özben, araştırmalarında kendini yavaş yavaş tanır: Kendisi de tutunamayanlardan biridir. O zamana kadar bazı gelenek ve alışkanlıkların onu yönettiğini hisseder. Yavaş yavaş bağımsızlığa doğru kaymaktadır. Evini terk ediyor. Bir trene binerek alır başını gider ve görünürde kaybolur.
Comments