Kendini bir yanlış anlaşılmanın ortasında bulan kadının hikayesi.
Bir gece, bir kadın, havaalanında uçağının kalkmasını bekler. Uçuşuna saatler varken havaalanı dükkanından bir kitap alır, bir torba da kurabiye alıp oturacak bir yer bulur.
Kadın kendisini ne kadar kitabına kaptırmış olsa da yanında oturan adamın olabildiğince cesur olduğunu fark eder... Aralarındaki torbadan birer birer kurabiye aldığını görür, kadın bir olaydan kaçınmak için görmezden gelmeye çalışır.
Cesur kurabiye hırsızı torbadakileri azaltırken, kurabiyesini çiğneyip arada saati kontrol eder. Dakikalar geçtikçe daha da sinirlenir kadın. "Bu kadar iyi olmasaydım gözünü morartırdım." diye düşünür.
Aldığı her kurabiyeyle o da bir tane alır, sonunda torbada bir tane kaldığında kadın ne yapacağını merak eder. Adam, yüzünde asabi bir gülümseme ve gergin bir kahkahayla son kurabiyeyi alır ve ortadan ikiye böler. Kurabiyenin yarısını ağzına atarken, diğer yarısını kadına uzatır.
Kadın kapar gibi alır kurabiyeyi adamın elinden ve “Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba bir adam, üstelik bir teşekkür bile etmiyor!”.
Ne zaman bu kadar sinirlendiğini hiç bilmiyordu ve uçuş anonsu yapıldığında rahatlayarak içini çekti. Eşyalarını topladı ve hırsız nanköre bakmayı reddederek kapıya yöneldi.
Uçağa bindi ve koltuğuna gömüldü, sonra neredeyse bitmek üzere olan kitabını aradı. Çantasına uzandığında şaşkınlıkla nefesi kesildi, gözlerinin önünde kurabiye torbası vardı.
Çaresizlik içinde inledi, “Bunlar benim kurabiyelerimse eğer; ötekiler de onundu ve paylaştı benimle her bir kurabiyesini!” Özür dilemek için çok geç kaldığını anladı üzüntüyle, kaba ve cüretkar olan, ”Kurabiye Hırsızı” kendisiydi işte.
Yazar: Valerie Cox
Comments