Bugün ne yaptım biliyor musun? Sabahları yaşama sevinci duymadan uyandım… Güneşin tadını çıkarmak yerine, geç saatlere kadar uyuyabilenleri kıskandım, bugün uyanmayanları bile düşünmeden…
Allah'a şükür - Bazen sana teşekkür etmeyi unutuyorum.
Başkalarının çalışacak yeri olmadığını düşünmeden, erken kalkıp işe gitmem gerektiğini mırıldandım… Evden çıkarken yanaklarıma vuran karı, yoldaki buzu lanetledim, evlerinde kalmak zorunda olanları ve yürüyecek ayağı olmayanları düşünmeden...
Tam bir sessizlik içinde yaşayanları düşünmeden arabaların ve insanların çıkardığı seslerden nefret ettim… Başkalarının hastanelerde olduğunu ya da son yolculuğunda bir sevdiğine önderlik ettiklerini düşünmeden kendi kendime dedim ki… Ne çirkin bir gün!
Çalışmaya başladım ve fark etmeden, her insanın kendi savaşları olduğunu ve kasvetli bakışımın kötü durumlarını derinleştirebileceğini düşünmeden kaşlarım ve soğukluğumla incindim…
Aceleyle yedim, yemeğimden memnun kalmadım, bunca canın aç olduğunu unuttum… Ve soframdakilere yemeğimi bile vermedim. Gün çok çabuk geçti ve ben hiçbir şey yapmadım.
Sadece sahip olmadığım şeyleri düşündüm ve sahip olduğum her şey için şükretmeyi unuttum… Ve akşam, eve sağ salim döndüğüm için, sahip olduğum her şey için, güneşin ilk ışıkları için sana teşekkür etmeyi unutarak uyudum. Güneş için, kar için, buz için, insanlar için, sağlık için, yemek için, sahip olduğum her şey için ve yarının umudu için...
Sıradan bir günün ne kadar olağanüstü şeyler sunabileceğini fark ettim… Ve onlardan zevk almayı unuttum…
Alıntı
Comentários